El Camino más urbano

Ustedes se preguntarán porque hemos escogido la parte  Coruñesa del Camino Inglés, siendo uno de los menos conocidos…esta etapa nos parece destacable pese a su desconocimiento por el gran público, además queremos  provocar la relevancia al ego de los habitantes de coruña y que ellos mismos ayuden a promocionar el  Camino.

Empezaremos la etapa por el casco antiguo de la ciudad, llegando a Puerta Real, atravesando la Plaza de María Pita dónde se encuentra el ayuntamiento y una estatua de la heroína que da nombre a la plaza. Muy cerca de María Pita está también el Castillo de San Antón, situado en la antigua isla fortificada para la defensa de la ciudad y actualmente es un museo histórico-arqueológico.

IMG-20150513-WA0014    IMG-20150513-WA0012

Siguiendo el Camino pasamos por la Avd. de la Marina con las galerías blancas tan características de A Coruña. Es recomendable, sobretodo si el tiempo acompaña, hacer una parada en alguna terraza de cara al puerto de la ciudad. Sin olvidarse de nuestra gastronomía más típica en la «zona de los vinos» puesto que para comer siempre hay tiempo.

IMG-20150513-WA0016

Este camino es conocido cariñosamente por los preregrinos veteranos como el Patito Feo de los Caminos y esta parte que nosotros hemos escogido creemos que es una de las pocas partes que no hace honor a este mote.

Como curiosidad cabe destacar que los peregrinos no conseguirán la Compostela al finalizar este trayecto al contar sólo con 86 km. Por este motivo mucha gente escoge otras rutas del Camino.

Santiago Conde, Antía Agustiño, Sara Ferreiro e Vanessa Mato

De vieiras e camiños…

O Camiño de Santiago, como ben é sabido por todos, unha das características propias dos peregrinos que fan a viaxe a Santiago é a de portar unha Vieira como símbolo.

Sabe vostede o porqué de esta ancestral costume?

Contan as lendas que unha parexa de mozos recén casados, divisaron ó lonxe unha figura difuminada que parecía ser unha barca. Ante isto, o mozo decidiu acercarse á
 orilla do mar para ver con maior exactitude o que  alí se podía encontrar. Tras acercarse no seu    cabalo, divisou unha barca que estaba a piques do  naufraxio, a calportaba os restos mortuorios do  Apóstolo. Debido ó temporal unha grandísima  onda arrastrou ó cabalo e máis o seu xinete ó  enfurecido mar. O mozo empezou a implorar ó  ceo, e un extrano poder empurrou a cabalo e mais  xinete á terra firme mentres que nese mesmo intre  a barca tamén tocou terra. Tanto o xinete coma o  seu cabalo estaban cubertos de conchas de vieiras o que produciu que este suceso se atribuise ó Apóstolo Santiago. De este modo, a concha da vieira e o Apóstolo quedaron unidos.

                                        José López Díaz e Lázaro López Pillado

 

«Os Andrade» imprescindíbeis para o Camiño

A historia comeza coa necesidade de Galicia a ter un ídolo, un heroe capaz de alentar aos máis necesitados cando os musulmáns invadiron a Península, sobre todo ao sur.

Foi entón cando o actualmente coñecido como San Paio descubriu no século IX unhas luces no medio dun bosque chamado Libredón, que é o lugar no que actualmente se atopa a mundialmente recoñecida Catedral de Santiago. Cando San Paio decidiu avisar ao Obispo Teodomiro, éste afirmou que esas luces procedían da tumba do Apóstolo Santiago . O Rei Alfonso II decide peregrinar a Santiago de Compostela con todo o seu séquito creándose así o que agora é o Camiño Primitivo cara Santiago.

As peregrinacións comezan no ano 870 cando o boca-oído chega aos nosos veciños europeos, e foi no 1065 cando se produce a 1ª Gran Peregrinación na que máis de 2000 homes saen en dirección Santiago de Compostela atravesando Europa. A primeira imaxe dun peregrino sácase no 1100.

O fenómeno da peregrinación expandiuse ata crearse unha moi ampla rede de camiños como vemos hoxe en día, e con eles, os edificios creados en cada unha das rutas. Foi Fernando Pérez de Andrade, un señor que pasou á historia co alcume de «o Bo», quen fixo numerosas obras públicas, entre elas a ponte primitiva que unía o mesmo que segue a unir hoxe en día: Pontedeume con Cabanas, e que foi cruzada por milleiros de peregrinos. Eles sabíanse a cuberto de malfeitores e outros perigos cando vían na outra banda o pazo fortificado dos Andrade, chamado «do Conde». Ese pazo quedou derruido e no seu lugar quedou unha ampla plaza de mercado. Tan só quedou a pé a Torre Principal, resistindo ventos e treboadas ata que se rehabilitou, esta torre actualmente alberga a oficina local de turismo e unha exposición pictórica permanente e o centro de interpretación dos Andrade.

Alicia Iglesias Bañobre

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Cambre, un camiño áspero que reviviu

Cambre, por cuxa localidade discorre o Camiño Inglés, foi arrasada polo pirata Sir Francis Drake e polo seu séquito ó redor do ano 1589, o que obrigou ós habitantes da zona a escapar ata Carral. Pero, a pesar diso, hoxe aínda conservamos a Igrexa de Santa María de Cambre, moi visitada nesa época por milleiros de peregrinos que percorrían o Camiño Inglés.

A Igrexa de Santa María de Cambre forma unha planta de cruz latina e está dividida en tres naves. O interior da igrexa é mesmo máis interesante que o exterior, pois os seus capiteis son todos diferentes , algúns con motivos vexetais  e outros con animais esculpidos. Algo que chama a atención son as súas naves laterais, que están inspiradas nas da catedral compostelá, pero sen dúbida, ó máis abraiante é que no interior da igrexa atópase unha gran copa que fai as funcións dunha pila bautismal. Conta a lenda que esta copa é unha das hidrias nas que Cristo converteu a auga en viño nas vodas de Caná, que foi traída de Terra Santa por uns cabaleiros galaicos.

Iglesia_de_Santa_María_de_Cambre_2006

Ángela Palleiro Bertoa

FALANDO DE TURISMO…

FALANDO DE TURISMO…

Deixando a un lado todo ou nada do que sabemos de Santiago Apóstol e a relixión, cabe a posibilidade de facer calquera dos camiños de peregrinación cunha motivación unicamente turística, deixando á marxe a máis evidente que é a relixiosa.

Esta é a opinión dunha persoa que non cre en Deus, unha estudante de Turismo.

Ben é certo que himaxeai que respetar as cousas nas que non cremos, pero ¿por qué non lle dar outro punto de vista? Considero que ainda non existe unha oferta turística que se centre so na explotación do camiño de Santigago como unha experiencia estrictamente turística. Unha viaxe que se pode empezar, a gusto do viaxeiro, en calquera dos camiños existentes, parar ou desviarse según o atractivo do lugar e rematar sen a imposición relixiosa que viría sendo a Catedral de Santiago, senon un destino gustoso para o viaxeiro.

Viaxe a través dun camiño construido cun alto valor relixioso que podemos transformar nunha vivencia totalmente á marxe da relixión, chea de visitas a monumentos, vivencias coas costumes máis enxebres de cada lugar, o gozo das paisaxes que van aparecendo ao longo do camiño de Santiago.

 

En conclusión unha maneira máis de facer turismo dunha forma orixinal.

Jeni BS

Breve paseo pola historia do Camiño de Santiago

Falando sobre o Camiño de Santiago temos que empezar preguntandonos se de verdade se atopa en Santiago de Compostela este apóstolo de Cristo.

As grandes peregrinacións a Santiago de Compostela empezan cando chegan as noticias por toda Europa sobre a aparición do corpo do apóstolo. A maioria das persoas querían peregrinar a Santiago para ver os restos do apóstol, a xente que viaxaba eran homes xovenes e sans, ainda que había moita xente que ofrecia peregrinar a Santiago era basicamente porque lle rezaban para que o sacaran de algún problema (enfermidade, pobreza, etc). Moita desta xente contrataba a unha terceira persoa para que peregrinara xa que non podían.

A Santiago acercábanse peregrinos de todas as partes de Europa, descargacomo pode ser o Camiño de Santiago Inglés. Ao longo de todo o camiño os peregrinos podían visitar e coñecer  a cultura dos pobos polos que ían pasando, así como os monumentos importantes que neles se atopaban. un deses monumentos é o Mosteiro de San Martiño de Xubia, este mosteiro áchase nunha zona de expansión urbana. Este mosteiro atópase encravado na marxe dereita da ría ferrolá.

Durante un tempo este mosteiro foi comunidade mixta, o que derivou en excesos impropios da vida monacal. Neste mosteiro estaba prohibida a entrada a calquera persoa alle á comunidade.

O Camiño de Santiago é unha gran fonte económica e tamén axuda a coñecer a outras culturas que pasen pola zona. Moitos dos pobos polo que pasa viven disto e teñen ganancias gracias aos peregrinos, polo que hai que seguir coidando e traballando neste Camiño de peregrinación.

Nerea Añón Nine

 

O camiño das estrelas

Como todos sabemos o camiño de Santiago é o principal producto turístico en Galicia ademáis de ser a ruta de peregrinación  máis antiga de Europa. Dentro del podemos destacar sete itinerarios históricos diferentes aínda que nos centraremos concretamente no camiño Inglés. Pero antes profundizar nel, é conveniente falar da orixe do camiño. Todo comenza no ano 822 cando un ermitaño chamado Pelayo descubre unhas luces no medio do bosque Libredón, situado donde hoxe en día se atopa a catedral de Santiago de Compostela. A partir de ahí construyese una pequena capilla e comenzan as primeiras  peregrinacións no ano 870.

 

O camiño Inglés componse de 7 etapas:

 

Sin título

 

 

 

 

Etapa 1: Ferrol-Neda

O punto de partida desta etapa en Ferrol, considerado o antig porto de pescadores e embrion da ubre.

Etapa 2: Neda-Pontedeume

Etapa 3: Pontedeume-Betanzos

Etapa 4: Betanzos-Hospital de Bruma

Etapa 5: Hospital de Bruma- Sigüeiro

Etapa 6: Sigüeiro-Santiago de Compostela

Etapa 7: A Coruña-Hospital de Bruma

 Noelia Pazos Cives

Segundo ramal británico

El Camino Inglés, recibe éste nombre porque por él transitaban holandeses, irlandeses e ingleses, que llegaban por vía marítima desembarcando en el puerto de Ferrol y de A Coruña.

El segundo ramal del Camino Inglés tiene su inicio oficialmente desde la iglesia de Soantiago en A Coruña, ubicado en el casco antiguo de la ciudad, concretamente en el barrio del Parrote. El  tímpano de la fachada oeste, es representado por el Apóstol Santiago a caballo, figura que representa la visión iconográfica del Santiago Matamoros. En el interior, una de las imágenes  que más llama la atención es la de La Virgen embarazada, que se encuentra en otra una de las capillas al lado del altar. “Es muy raro que en una misma iglesia haya la Virgen de Leche y la embarazada”, explica la guía, quien añade que muchas mujeres acuden a esta última a rezarle para quedarse en estado de buena esperanza o tener un buen parto. Se trata

Éste barrio y las inmediaciones de la iglesia de Santiago, fué el lugar de residencia de grandes escritores gallegos, como por ejemplo Rosalia de Castro o Emilia Pardo Bazán (cuya ventana miraba hacia la fachada oeste de la iglesia).

Realizando el Camino por este segundo ramal del Camino Inglés no se tiene derecho a La Compostela, la certificación otorgada por la iglesia católica que acredita la realización del Camino, debido a que incumple el requisito realizar al menos 100 kilómetros a pie.

Alfredo González

Perdona, ¿para ir a Santiago?

Como todo el mundo sabe, y a modo de introducción, el Camino de Santiago es una importante ruta donde miles de peregrinos se aventuran a la ciudad compostelana con el fin de venerar las reliquias del apóstol Santiago el Mayor.

Una vez en Santiago, y ya con el credencial en la mano (La Compostela), los turistas se refieren a esta experiencia como algo único e inigualable. Ahora bien, ¿qué pasa con aquellos peregrinos que no han podido pasar por meta? ¿Les habrá pasado algo? ¿Tendrán la misma opinión que el resto de caminantes?

A lo largo de la historia, la figura del peregrino ha sido protegida por las más altas instancias religiosas y monárquicas, por lo que la senda hacia Santiago era relativamente segura y accesible. Un dato motivador para todo penitente o aventurero, la verdad, pero una vez más nos encontramos con la ‘cara B’ de la moneda. Esta cara tiene nombre y apellidos: Lena Waterfeld, una joven alemana de por aquel entonces 25 años.

Lena Waterfeld tras ser socorrida por los servicios de emergencia.

Corría el año 2014, pleno mes de agosto, y nuestra protagonista se dirigía al Santuario da Barca (Muxía). Hasta aquí algo totalmente normal en el trayecto fisterrán, pero lo que jamás se le hubiese pasado por la cabeza es en dónde acabaría su periplo: en un acantilado.

El camino de Santiago, a su paso por “Punta Besugueira”, se confunde con senderos de alta dificultad, los cuales proliferan sin que la administración fije veto alguno, y los cuales llevaron a la joven Lena a “disfrutar” de unas vistas que mucho mejores hubiesen sido desde un punto algo más elevado.

No hubo heridos, pero las consecuencias de este despiste -o mala señalización- se saldaron con un amplio dispositivo salvamentista y una estratosférica multa de unos 5000 euros para la mujer. Justo o injusto, la Xunta se remite a la desgracia acaecida hace tres años en la costa del Orzán, y explica que la comunidad gallega no puede permitirse otra derrama de tales dimensiones.

A este suceso no se le ha dado relevancia, en efecto parece un caso aislado o un descuido, pero lo cierto es que no hace mucho salió a la luz un caso idéntico, el de un español que, al igual que la joven Lena, tuvo que ser rescatado EN ESE MISMO PUNTO un mes antes. ¿Qué tal si lo solucionamos ya y no tentamos a la suerte?

 

 

Jorge García-Armero Montesinos

Vestigios de la «Orden de Santiago».

Los inicios del culto al apóstol Santiago no tienen fecha concreta, aproximadamente en el año 921 Compostela se convertirá en un centro de peregrinaje y sufrirá un impulso de estas peregrinaciones a mediados del siglo XI. Comenzará a recibir peregrinos venidos de todos los lugares de Europa.

Para la protección de estos peregrinos se crea la Orden de Santiago, formada por caballeros y clérigos dedicados al culto católico con verdadera devoción. Además esta orden servía en acciones bélicas como la protección de diferentes ciudades españolas bajo las ofensivas de los musulmanes y alejar a estos de las fronteras, haciéndoles retroceder en la guerra.  Sin duda, una historia llena de valor y devoción, una historia basada en la ayuda al prójimo.descarga

La Orden de Santiago contó con numerosas donaciones por lo que ahora, imponentes castillos y fortalezas, vestigios musulmanes y romanos aguardan al viajero para su disfrute a lo largo de todo el camino.

¡Quizá el espíritu y la voluntad de estos valerosos caballeros sigan rondando y velando por la seguridad de los transeúntes de estos lugares, quizá tú seas el próximo viajero al que protejan en el camino!